گام به گام فارسی 1 - درس یازدهم: خاک آزادگان | استاد رضایی

صد ره اگر دست مرگ چاک زند دامنم / بار دگر بر زنم سر ز گریبان عشق

عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود / هر که بر چهره از این داغ نشانی دارد 

به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم / به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم

مرگ از هوای عشق سرم را تهی نساخت / خالی نشد ز باده مرا این کدو به خاک

حارس، بنات، توشه، فراق

حرس، بنات، توش، فراق

حرس، نبات، ذخیره، فراغ

حرس، بنات، توش، فراغ

برای بردن اجساد، ماشین نداشتیم و آمبولانس‌ها ترجیح می‌دادند مجروحان را جابه‌جا کنند.

زیر لوله‌های نفت به حالت سینه‌خیز دراز کشیده بودند و توجه مرا به خود جلب کردند.

صبح روز بعد، با صدای همهمه‌ی بیرون، سراسیمه، بلند شدیم.

مقنه‌ام را تکان دادم، به جیب‌هایم اشاره کردند، آستر جیب‌هایم را بیرون کشیدم.

شهری به گفت وگوی تو در تنگنای شوق/ شب روز می کنند و تو در خواب صبحگاه

دست در حلقۀ آن زلف دو تا نتوان کرد/ تکیه بر عهد تو و باد صبا نتوان کرد

من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم / که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

در گلشن جمال تو روی تو آن گل است / کز عکس خود چو لاله کند هر گیاه را

هر کسی با تلخی مرگ آشناست / مرگ جباران از آیات خداست

سال‌ها دل حرکت کرد چو پرگار فلک / تا به کوی تو سکون یافته از مرکز خاک

موج و طوفان و نهنگ است در این دریا / باید اندیشه کند زین همه کشتیبان

طمع مدار که دوری گزینم از رخ خوب / که نیست شرط محبت جدایی از محبوب