به ملامت نبرند از دل ما صورت عشق/ نقش بر سنگ نبشته است، به توفان نرود

گر چشم شوخ توست به عاشق‌کشی مثل/ ما بر تو عاشقیم بحمدالله از ازل

زخم شمشیر غمت را به شکیبایی و عقل/ چند مرهم بنهادیم و اثر می‌نرود

ترک دنیا و تماشا و تنعم گفتیم/ مِهر مُهریست که چون نقش حجر می‌نرود

کاربرد سجع، کنایه و تشبیه در متن مشهود است.

کاربرد واژگان ترکی و مغولی از ویژگی‌های متن است.

در متن حذف فعل به قرینه یافت می‌شود.

این متن از نمونه‌های نثر فارسی دوره‌ دوم است.

کاربرد تاریخی دستور _ استفاده از لغات بیگانه _ کاربرد لغات کهن / ایهام _ تشخیص _ مجاز _ اغراق

کاربرد دو حرف اضافه برای یک متمم _ لغات بیگانه _ استفاده از واژگان مترادف / واج‌آرایی _ جناس _ کنایه _ تلمیح

کاربرد تاریخی دستور _ کاربرد فعل به شکل کهن _ استفاده از واژگان مترادف / جناس _ تشخیص _ مجاز _ تضاد

کاربرد دو حرف اضافه برای یک متمم _ کاربرد فعل به شکل کهن _ کاربرد لغات کهن / واج‌آرایی _ جناس _ کنایه _ تشبیه

هر کجا درنگری سبزه بود پیش دو چشم / هر کجا درگذری گل سپری زیر قدم

به شود حلقه به گوش تو که گردن‌بندی / فلک‌افروزتر از عقد ثریا داری

با حسن باغ و فرّ بهار و جمال گل / نیکوست حال ما که نکو باد حال گل

تاک کهن‌سال بین چه خوش جوان آمده / خوشه انگور وی وقت روان آمده