از مقبولیت نزد همسالان و جامعه گریزان است اما خود را انسان با ارزش می داند.

انسان عفیف می داند که مقبولیت از راه جلب توجه ساحلی به دست می‌آید پس خود را به آن مبتلا نمی کند.

انسان عفیف زیبایی ظاهری خود را وسیله خودنمایی و جلب توجه دیگران قرار نمی دهد.

انسان عفیف چه مرد و چه زن خود را کنترل می کند تا جایی که در آراستگی به حد تبرج نزدیکتر شود.

بهتر کردن وضع باطنی بدون توجه به وضع ظاهری ـ «دو رکعت نماز که با بوی خوش گزارده شود، بهتر از هفتاد رکعت نماز بدون بوی خوش است.»

بهتر کردن وضع ظاهری و باطنی و زیبا نمودن این دو ـ «خدای تعالی دوست دارد وقتی بنده‌اش به سوی دوستان خود می‌رود، آماده و آراسته باشد.»

حالتی که به وسیله آن خود را در برابر تندروی‌ها و کندروی‌ها کنترل می‌کنیم ـ «مبادا خود را برای جلب توجه دیگران بیارایی که در این صورت ناچار می‌شوی با انجام گناه به جنگ با خدا بروی.»

زیاده‌روی در زیبایی بدون خودنمایی ـ «لباس نازک و بدن‌نما نپوشید؛ زیرا چنین لباسی نشانة سستی و ضعف دین است.»

حالتی است که به وسیلة آن خود را در برابر تندروی‌ها و کندروی‌ها کنترل می‌کند _ عفاف

حالتی است که به وسیلة آن خود را در برابر تندروی‌ها و کندروی‌ها کنترل می‌کند _ مقبولیت

 حالتی است که هرکس در جامعه تلاش می‌کند با آن، برای خود مقبولیت کسب کند _ عفاف

 حالتی است که هرکس در جامعه تلاش می‌کند با آن، برای خود مقبولیت کسب کند _ مقبولیت

ارزش آن‌ها نزد مردم ناشناخته است.

مردم قدر آن‌ها را می‌دانند.

جزء نعمت‌های بزرگ خدا برای مردم هستند.

مردم باید برای به‌دست آوردن و حفظ آن‌ها تلاش کنند.

کودکی

نوجوانی

جوانی

پیری