گام به گام فارسی 1 - درس دوم: از آموختن، ننگ مدار | استاد اعظم ویسی

در کنج خلوتی از برزن دو خروس بال و پر افراشته و گرد برانگیخته.  (ماضی نقلی)

خسرو موسیقی ایرانی، آواز را از مرحوم درویش خان آموخته بود. (ماضی التزامی)

در وقت ناایمنی از بیگانه، به مقدار ناایمنی خویش را از وی ایمن گردان.(نهی)

حرام از یک کف دست کاغذ و یک بند انگشت مداد که خسرو به مدرسه بیاورد.(ماضی ساده)

قیمت عشق نداند، قدم صدق ندارد/ سست‌عهدی که تحمّل نکند بار جفا را
 

گر سرم می‌رود از عهد تو سر باز نپیچم/ تا بگویند پس از من که به سر برد وفا را 
 

 باور از مات نباشد، تو در آیینه نگه کن/ تا بدانی که چه بوده است گرفتار بلا را 
 

همه را دیده به رویت نگران است ولیکن/ خودپرستان ز حقیقت نشناسند هو ارا 
 

و آن‌چه می‌گویم نه از برای آن می‌گویم تا بر رأی ملک در حادثه خویش خطایی ثابت کنم یا عیبی به جانب او منسوب گردانم، اما حسد جاهلان در حق ارباب هنر و کفایت رسمی معلوف و عادتی مستمر است.

چنان که ملاطفت کرد و پرسیدش از کجایی و چه نامی و صنعتی دانی، در قعر بهر مودّت چنان غریق بود که مجال نفس زدن نداشت.

این اندیشه بر او غالب شد تا آن‌جا که حماقت طبع و سخاوت رای اوست، فرصتی دیگر می‌جوید که صریح گفتن از ادب بندگی دور افتد و الّا اظهار کردنی.

صواب آن است که هر دو تن حق طلبید که صاحب حق را مظفّر باید شمرد، اگرچه حکم به خلاف هوای او نفاذ یابد و طالب باطل را مخزول پنداشت.