گام به گام علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | استاد گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی شهرستان ایذه

همه عقل‌ها خرفه دوزند لیکن / جگرهای عشاق شد خرقه سوزان (فعولن فعولن فعولن فعل)

با داغ تو رنجوری به کز نظرت دوری / پیش قدمت مردن خوش‌تر که به هجرانت (مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن)

رخت سرای عقلم تاراج شوق کردی / ای دزد آشکارا می‌بینم از نهانت (مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن)

ملامت من مسکین کسی کند که نداند / که عشق تا به چه حد است و حسن تا به چه غایت (مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن)

مفاعلن فعولن مفاعلن فعولن 

مفاعلن فاعلن مفاعلن فاعلن 

مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن 

مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن 

زنده ندیدی که تا مرده نماید تو را /  چند کشی در کنار صورت گرمابه را 

از سینه پاک کردم افکار فلسفی را / در دیده جای کردم اشکال یوسفی را 

آمد درِ میخانه تا خانه برد ما را / بنمود بهار نو تا تازه کند ما را 

ای دل چه اندیشیدهای در عذر آن تقصیرها / زآن سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا

من بی تو زندگانی خود را نمی‌پسندم / کآسایشی نباشد بی دوستان بقا را

آمدمت که بنگرم باز نظر به خود کنم / گوش کشیده است از آن گوش به من نمی‌کند

دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند / دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

اگر دشنام فرمایی وگر نفرین دعا گویم / جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را

تا چند گویی ما و بس کوته کن ای رعنا و بس / نه خود تویی زیبا و بس ما نیز هم بد نیستیم 

آخر نگاهی باز کن وقتی که بر ما بگذری / یا کبر منعت می‌کند کز دوستان یاد آوری 

آیینه ای طلب کن تا روی خود ببینی / وز حُسن خود بماند انگشت در دهانت 

بنگر ز هجرت چون شدم سرگشته چون گردون شدم / وز ناوکت پرخون شدم از من چرا رنجیدهای؟