گام به گام فارسی 2 - درس دهم : بانگ جَرَس | استاد

رضا امیرخانی- محمدابراهیم باستانی- محمدعلی اسلامی ندوشن

رضا امیرخانی- محمد بهمن‌بیگی- محمدرضا شفیعیِ کدکنی

سلمان هراتی- محمدرضا شفیعیِ کدکنی - محمد بهمن‌بیگی

سلمان هراتی- محمدابراهیم باستانی- محمدعلی اسلامی ندوشن

جانان من برخیز بر جولان برانیم / زان جا به جولان تا خط لبنان برانیم

عشق شوری در نهاد ما نهاد / جان ما در بوتۀ سودا نهاد

برو ای ترک که ترک تو ستمگر کردم / حیف از آن عمر که در پای تو من سر کردم

 حال چوگان چون نمی‌دانی که چیست / ای نصیحت‌گو به ترک گوی گوی

فرض است فرمان بردن از حکم جلودار/ گر تیغ بارد ، گو بیارد ، جان سپر کن (مثال و نمونه ـ پیشرو و کسی که جلوتر از همه در یک کاروان حرکت می‌کند)
 

دریادلان راه سفر درپیش دارند/ پا در رکاب راهوار خویش دارند (حلقه‌ای فلزی که در طرف زین اسب قرار دارد و سوار پا در آن می‌گذارد ـ راه‌راه)
 

گاه سفر شد باره بر دامن برانیم/ تا بوسه‌گاه وادی ایمن برانیم (اسب ـ دره)
 

از هر کران بانگ رحیل آید به گوشم/ بانگ از جرس برخاست وایِ من خموشم (طرف ـ سفر کردن)

بیا با گل لاله بیعت کنیم / که آلاله‌ها را حمایت کنیم

من ایرانی‌ام آرمان شهادت / تجلّی هستی‌ات جان‌کندن من

روز وصل دوستداران یاد باد / یاد باد آن روزگاران یاد باد

جز از جام توحید هرگز ننوشم / زنی گر به تیغ ستم، گردن من