گردون به دود حادثه عالم سیاه کرد/ایام خاک بر سر خورشید و ماه کرد 

صبح این خبر به نوحه ز مرغ سحر شنید/از تاب سینه زد نفسی سرد و آه کرد 

باد اجل چراغ امل را فرونشاند/وز دود آن چراغ جهان را سیاه کرد 

ای چرخ بی حیا به چه چشم و کدام روی//خواهی به روی خسرو ایران نگاه کرد؟

مثنوی معنوی ، فی حقیقه العشق ، تمهیدات ، فیه ما فیه ، تذکره الاولیا
 

قصهً شیرین فرهاد ، گلستان ، فی حقیقه العشق ، مثنوی معنوی ، از پاریز تا پاریس 

مثل درخت در شب باران ، فیه ما فیه ، قصهً شیرین فرهاد ، مثنوی معنوی ، از پاریز تا پاریس

مثل درخت در شب باران ، کویر ، بخارای من ایل من ، تمهیدات ، فی حقیقه العشق

از کرّان به بعد هفت فرسنگ تمام بیابان ریگزار بود. آب از این ده برمی‌داشتیم و صبح، هنگام «چریق آفتاب» کنار قنات حسنی در شهر سیرجان اطراغ می‌کردیم.

وقتی از پاریذ به رفسنجان آمدم، به من سفارش شد که بردن سیصد تومان پول تا تهران همراه یک مهصّل خطرناک است! ناچار باید از یک تجارت‌خانه معتبر به تهران هواله گرفت.

پیرمرد از داخل کاذیه روی میز یک پاکت کهنه را که از جایی برایش رسیده بود، برداشت. نه کاغذ بزرگ بود، نه ماشین تهریر.  

چه استبعادی دارد که عمری باشد و روزی خاطراتی از صفر ماه هم بنویسیم! آدمی به هر جا می‌رود، گمان می‌کند به غایت‌الغصوای مقصود خود رسیده است؛ در سورتی که دنیا بی‌پایان است. 

 شش                      

دو  

چهار  

سه