جزوه علوم و فنون ادبی 3 - درس 2: پایه‌های آوایی | استاد سعید جعفری

که من بر فریدون و ضحاک و جم / خور و خواب و آرام کردم دژم

مالک ملک وجود، حاکم رد و قبول / هر چه کند جور نیست، ور تو بنالی جفاست 

دستم نداد قوت رفتن به پیش دوست / چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم 

کزین مصیبت عظمی که دست برد قضا / به دوستان تو آورده از ستم ناگاه

باده‌خواران به نیم‌جو نخرند / این دو قرص درست گردون را

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا / وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا

یار مرا عارض و عذار نه این بود / باغ مرا نخل و برگ و بار نه این بود

گهی قماش درید و گهی به کوه دوید / گهی ز زهر چشید و گهی گزید جفا

شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما / ناچار گفتنی است تمامی ماجرا

 دیوار و در خانه شوریده و دیوانه / من بر سر دیوارم از بهر علامت را

امید وفا دارم و هیهات که امروز / در گوهر آدم بود این گوهر نایاب

نقشش ز زعفران است وین سطر سرّ جان است / هر حرف آتشی نو در دل همی نشاند

مفتعلن فاعلات مفتعلن فع

مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

مفتعلن مفتعلن مفتعلن مفتعلن

مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن

دلداده را ملامت گفتن چه سود دارد/ می باید این نصیحت کردن به دلستانان

باز آمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب/ آورد آتشی که نمیرد به هیچ خواب

گر خود همه بیداد کند هیچ مگویید/ تعذیب دلارام به از ذلّ شفاعت

روزی به زنخدانت گفتم سیمینی / گفت ار نظری داری ما را به ازین بینی