جزوه فارسی 3 - درس 13: خوان هشتم | استاد جعفری

حافظ نه غلامی است که از خواجه گریزد / لطفی کن و بازا که خرابم ز عتابت

سرگشتگی ما همه از عقل فضول است / صحرا همه راه است اگر راهبری نیست

گل‌ها همه تر دامن و مرغان همه بی‌شرم / زین باغ کسی چون نظر پاک برآرد

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش / که تو خود دانی اگر زیرک و خوشدل باشی

محتسب بر حذر از مستی سرشار من است / سنگ بگریزد از آن شیشه که در بار من است

نزنم یک نفس خوش که تلاقی نکند / بخت بد، گرچه به خواب است، خبردار من است

اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد / ور از طلب بنشینم به کینه برخیزد

گردی از ره‌گذر دوست به کوری رقیب / بهر آسایش این دیده‌ی خون‌بار بیار

اعتماد و تکیه گاه/ ناورد و نبرد

گُرد و خاک /پهلو و کنار

خداوند و صاحب/ تهمتن و قوی هیکل

تک‌ و ته/غدر و حیله

منطق الطّیر، ارمیا، در حیاط کوچک پاییز در زندان، سندبادنامه

در حیاط کوچک پاییز در زندان، سندبادنامه، مرصاد العباد، منطق الطّیر

ارمیا، سندبادنامه، منطق الطّیر، کباب غاز

سندبادنامه، منطق الطّیر، در حیاط کوچک پاییز در زندان، ارمیا

تو کندی دل و مغز و دیو سپید / زمانه به مهر تو دارد امید (خرق عادت)

بفرمای تا رخش را هم چنان / بیارند پیش من اندر زمان (قهرمانی) 

کنون رزم سهراب و رستم شنو/دگرها شنیدستی این هم شنو(داستانی)

یکی جشن کرد آن شب و باد خورد / سده نام آن جشن فرخنده کرد (ملّی و قومی)