صورت سرمای دی بیدادها می کرد/ و چه سرمایی/ باد برف و سوز وحشتناک…

مرد نقّال آتشین پیغام /چوب دستی منتشا مانند در دستش…

آن هریوه خوب و پاک آیین روایت کرد/ خان هشتم را /من روایت می کنم اکنون/ من که نامم ماث…

بی ایار و شعر محض خوب و خالی نیست/ این گلیم تیره بختی هاست/ با صدایی مرتعش لحنی رجز مانند و درد آلود…

خان کاکا گفت: اطلاع دقیق دارم که جلوتان را می‌گیرند. آن وقت کشت و کشتار می‌شود.

گفتید: «به‌به! احمد جان موحدی!» تعجب کردم که هنوز فامیلیم را از یاد نبرده‌اید.

مرحوم حاج ملا هادی سبزواری مقامی بلند و شاخص داشت.

آقای مصطفی خان با کمال متانت تعارفات معمولی را برگزار کرد.

من غلام توام از روی حقیقت لیکن / با وجودت نتوان گفت که من خود هستم (مسند - مضاف‌الیه - مسند)

چون من خراب و مست را در خانهٔ خود ره دهی / پس تو ندانی این قدر کاین بشکنم آن بشکنم (متمم - معطوف - مفعول)

چرخ ار نگردد گرد دل از بیخ و اصلش برکنم / گردون اگر دونی کند، گردون گردان بشکنم (قید - نهاد - مفعول)

مطربا پرده بگردان و بزن راه عراق / که بدین راه بشد یار و ز ما یاد نکرد (منادا - نهاد - مفعول)

زمستان درویش در تنگ سال / چه سهل است پیش خداوند مال

همی خواندندش خداوند رخش/ جهان‌گیر و شیر اوژن و تاج‌بخش

دگر آفرین بر فریدون برز / خداوند تاج و خداوند گرز

این یافتن ملک به شمشیر نباشد / باید که خداوند جهان‌دار بود یار