آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 2194

«ارادَنی اللهُ بِضُرّ» _ «فَهُوَ حَسبُه»

«ارادَنی اللهُ بِضُرّ» _ «حَسبیَ اللهُ»

«ما تَدعون مِن دونِ اللهِ» _ «فَهُوَ حَسبُه»

«ما تَدعون مِن دونِ اللهِ» _ «حَسبیَ اللهُ»

ابزار و اسباب بنابر توکل فرد قرار داده شده و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و مصلحت خود را بشناسد و به آن عمل کند.

توکل‌کننده‌ای که اهل معرفت باشد، برای راهیابی به نیازهایش، از ابزار و اسباب بهره می‌جوید.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و از ابتدا همة کارها را به خداوند حکیم و قادر بسپارد.

علم و حکمت الهی  سپردن کارها به خداوند علیم و قدیر

علم و حکمت الهی  انجام وظایف و مسئولیت‌ها به شایستگی

اراده و قدرت الهی  انجام وظایف و مسئولیت‌ها به شایستگی

اراده و قدرت الهی  سپردن کارها به خداوند علیم و قدیر

«شما سربار دیگران هستید.» _ «تا در طلب گوهرکانی، کانی / تا در هوس لقمة نانی، نانی»

«خدا برای اصلاح کارتان از خودتان آماده‌تر است.» _ «تا در طلب گوهرکانی / تا در هوش لقمة نانی، نانی»

«خدا برای اصلاح کارتان از خودتان آماده‌تر است.» _ «گر تو کل می‌کنی در کار کن / کشت کن پس تکیه بر جبّارکن»

«شما سربار دیگران هستید.» _ «گر تو کل می‌کنی در کار کن / کشت کن پس تکیه بر جبّارکن»

«أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ»

«وَ مَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ»

«عَسی أن تکرَهوا شَیئاً و هو خیرٌ لکم وَ عسی أن تُحِبّوا شیئاً و هو شَرٌّ لکم»

«قُلْ أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ»