آزمون آنلاین فارسی 1 - درس سیزدهم: گرد آفرید | آزمون شماره 15962

بدهند غصّه، مُنعم عاقبت محبوس می‌گردد / پر طاووس اخر دشمن طاووس می‌گردد

نمانده بر جبین از بس حیایی پرده پوشان را / گرفته شمع را در انجمن فانوس می‌گردد

مگر بر بسته‌اند اهل کرم درهای احسان را / گدا از آستان مُنعمان مأیوس می‌گردد 

نباشد "سیّدا" شب‌ها به چشمم خواب آسایش / سرم در جست‌وجوی یار چون فانوس می‌گردد

مَلک آفرین‌گوی رزم شماست

کمان را به زه کرد زود اشکبوس

به فرهنگشان حرف تسلیم نیست

کف اندر دهانشان شده خون و خاک

بلای من آمد همه دانش من / چو روباه را موی و طاووس را پر

 ز نامردمی‌ها نرنجد دلم / که از چشم خود هم خطا دیده‌ام

نباشی بس ایمن به بازوی خویش / « خورد گاو نادان ز پهلوی خویش»

 زی تیر نگه کرد و پر خویش بر او دید / گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست

الف – د – ج – ب 

د – الف – ب - ج 

ج – ب – د – الف 

ب – ج – الف - د

سپهبد عنان اژدها را سپرد         

کمر بر میان بادپایی به زیر

خوبان پارسی‌گوی بخشندگان عمرند  

چو سهراب شیراوژن او را بدید