آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هشتم: سفر به بصره | آزمون شماره 15860

خوشه

یاقوت

حقه

انار

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست/گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

عقل دیوانه شد آن سلسله‌ی مشکین کو / دل ز ما گوشه گرفت ابروی دلدار کجاست

افسوس که شد دلبر و در دیده گریان/تحریر خیال خط او نقش بر آب است

باز آی که باز آید عمر شده حافظ / هرچند که ناید باز تیری که بشد از دست

یک

دو

سه

چهار

نیست روشن‌گهر از سختی دوران دل‌تنگ / خون یاقوت همان جوش زند در رگ سنگ

ناامید از روشنی ای دل، به تاریکی مباش / زان که شام هجر را صبح وصالی در پی است

شِکوه از سختی ایام ز کم ظرفی‌هاست / جوی شیر است مرا پیش هر رگ سنگ

هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست / دل‌ افسرده غیر از آب و گل نیست

بیندیش از آن طفلک بی پدر/ وز آه دل دردمندش، حذر
 

مشک از چین و شکر از اهواز/ پشمک از یزد و باده از شیراز
 

تو هم ای شاخ بری آر که خوش تر شد/ ز دو صد سرو یکی شاخک بارآور
 

این هوا اندر کمین باشد چو بیند بی رفیق/ مرد را تنها بگوید هین! که مردک غافل است