آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 10370

ترک جان کن تا بیاید با تو جانان در میان / هر دو نتوانی گرفتن جان و جانان در کنار 

قند می بارید از آن لعل درافشان در سخن / مشک می افشاند از آن زلف پریشان در کنار 

وقت من از گریه و از ناله می کردند خوش / شمع گریان در میان و چنگ نالان در کنار 

ای بسا شب ها که من در هجر او می ریختم / اشک خونین در گریبان وز گریبان در کنار 

د- الف - ب - ج

الف - د -ج- ب 

ب - ج - الف - د

ج - ب - د- الف

دردمندی من سوخته‌ی زار و نزار / ظاهراً حاجت تقریر و بیان این همه نیست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد / ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

 گفته‌ای لعل لبم هم درد بخشد هم دوا / گاه پیش درد و گه پیش مداوا میرمت

ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت / با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت

ای گلبن جوان برِ دولت بخور که من/ در سایۀ تو بلبل باغ جهان شدم

فراوان سخن باشد آکنده گوش/ نصیحت نگیرد مگر در خموش

کمال است در نفس انسان سخن/ تو خود را به گفتار ناقص مکن

گفتی ز سرّ عهد ازل یک سخن بگو/ آن گه بگویمت که دو پیمانه درکشم