آزمون آنلاین فارسی 1 - درس نهم: کلاس نقاشی | آزمون شماره 4219

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم / سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم نخور

ور نهد در ره ما خوار ملامت زاهد / از گلستانش به زندان مکافات بریم

با این همه هر آن که نه خواری کشید از او / هرجا که رفت هیچ کسش محترم نداشت

باز آ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند / ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی

هرچه بر او تنگ گرفتند، کمربند خود را تنگ‌تر بست.

 مسلّماً اگر درها را به رویش نبسته بودند، شاید وضع جور دیگری بود.

پیرمرد در این سفرهای هر ساله به جست‌وجوی تسلّایی می‌رفت.

 پی‌بردیم راه دست خودش هم نیست. این بار اتاق از جا کنده شد.

یوسف وقتی و از مصر عزیزان ترسم/ نفرستند به کنعان حزین پیرهنی
 

خسرو عشق تو شیرینم و با تیشة غم/ کوه جان می‌کنم و کم نی‌ام از کوهکنی
 

من سر کوی تو یکجا وطنم گشت و تو خود/ چون دل من همه جایی و پریشان وطنی
 

چو ابرویت نچمیدی به کام گوشه‌نشینی/ برو که چون من و چشمت به گوشه‌ها بنشینی