آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دهم: دریادلان صف‌شکن | آزمون شماره 15674

در اعتباری اگر زنی مگذر ز ساز فروتنی / که به کام حاصل مدّعا به تلاش ریشه رسد ثمر

به شمار عیب گذشتگان مگشا ز هم لب تر زبان / اگر از حیا نگذشته ای به نفسانه پردۀ کس مدر

سر و برگ و فرصت آگهی همه سود غفلت گفت و گو / چو چراغ انجمن نفس به نفسانه شد شب ما سحر

نرسید دامن همّتی به تظلّم غم بی کسی / زده ایم دست بریده ای به زمین چو بهلۀ(دستکش) بی کمر

فعل جمله ی اول مضارع اخباری و فعل جمله ی دوم ماضی نقلی است.

"به ناگاه "قید، "وصیت نامه" مفعول و" دلت" مفعول است.

در عبارت، دو ترکیب اضافی وجود دارد.

هر دو جمله، مستقل ساده اند.

تا زبرخاکی ای درخت تنومند / مگسل از این خاک و از  ریشه‌ی پیوند

تا دل هرزه‌گرد من رفت به چین زلف او / زان سفر دراز خود عزم وطن نمی‌کند

جامه‌ای کو نشود غرق به خون بهر وطن / بدر آن جامه که ننگ تن و کم از کفن است

کجا می‌توانی ز قلبم ربایی / تو عشق میان من و میهن من

آن سر بزرگ داغ داغ بود، اما چشم‌هایش را بسته بودند . کوره‌ای تازه خاموش‌شده.
 

اسبی نزدیک من فرستاد که برنشین و نزدیک من آی. 
 

مردم بدانند از شدت روزگار نباید نالید و از فضل خدا ناامید شد.
 

نهال گفت عاشق تک درختی هستم که از جنگل تقاضای پناهندگی دارد.

نه تسلیم و نه سازش ، نه تکریم و خواهش/ بتازد به نیرنگ تو توسن من

من ایرانی‌ام ، آرمانم شهادت/ تجلی هستی است جان کندن من

مپندار این شعله افسرده گردد/ که بعد از من افروزد از مدفن من

کنون رود خلق است دریای جوشان/ همه خوشۀ خشم شد خرمن من