آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 327

گرد - گران - پتک - ترک  ----> دلیر و پهلوان - سنگین - چکش بزرگ - فولادین - کلاه خود

بارگی - سُتوه - گبر - خدنگ ---->  اسب - خسته و درمانده - نوعی جامه جنگی - درختی بسیار سخت

زجر - خود - هماورد - مزیح ---->  اذیت و شکنجه - کلاه فلزی مخصوص جنگ یا تشریفات نظامی - حریف - شوخی

زه - عامل - مصادره - آبنوس ---->  شمشیر -حاکم و والی - تاوان گرفتن - صمغی زردرنگ که از نوعی سرو کوهی می گیرند

تو قلب سپه را به آیین بدار /  من اکنون پیاده کنم کارزار ← تحقیر

مرا مادرم نام مرگ تو کرد / زمانه مرا پتک ترگ تو کرد ← تهدید 

یکی تیر زد بر بر اسب اوی / که اسب اندر آمد ز بالا به روی ← قدرت 

بزد بر بر و سینۀ اشکبوس / سپهر آن زمان دست او داد بوس ← اعتقاد به سرنوشت

کشانی بدو گفت با تو سلیح / نبینم همی جز فسوس و مزیح

به آورد با او بسنده نبود / بپیچید زو روی و برگاشت زود

بپوشید درع سواران جنگ / نبود اندر آن کار جای درنگ 

چنان ننگش آمد ز کار هجیر / که شد لاله رنگش به کردار غیر

زدش بر زمین‌بر به کردار شیر / بدانست کاو هم نماند به زیر

کمان به‌زه را به بازو فکند / به بند کمر‌بر، بزد تیر چند

بخندید رستم به آواز گفت / که بنشین به پیش گران‌مایه جفت

به رستم بر آن‌گه ببارید تیر / تهمتن بدو گفت برخیره خیر