آزمون آنلاین فارسی 1 - درس دوازدهم: رستم و اشکبوس | آزمون شماره 1966

نقش های چرخ را بی اصل می بینم تمام / کارهای دهر بی بنیاد می آید مرا 

چه رها کنی به شوخی سر زلف دلربا را / که ازو به هم بر آری همه وقت حلقه ها را 

چشم تو از حد می برد با عاشقان بیداد را / از ناله مرغان چه غم آن دل سیه صیاد را 

حلال باد مخلد و حور زاهد را / که واگذاشت به رندان شراب و شاهد را 

کمان را به زه کرد زود اشکبوس / تنی لرز لرزان و رخ سَندروس

همه تیغ و صاعد ز خون بود، لعل / خروشان دل خاک در زیر نعل

چون نازش به اسپ گران‌مایه دید / کمان را به زه کرد و اندر کشید

پیاده مرا زان فرستاده، طوس / که تا اسپ بستانم از اشکبوس

کیومرث شد بر جهان کدخدای /نخستین به کوه اندرون ساخت جای
 

پیاده مرا زان فرستاده توس/ که تا اسب بستانم از اشکبوس
 

به جمشید بر تیره‌گون گشت روز/ همی کاست زو ، فرّ گیتی‌فروز
 

زدش بر زمین بر به کردار شیر/ بدانست کاو هم نماند به زير