آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 16960

بعد از گفتگوی بسیار و مجارا، در سخن شیوه مدارا گرفتیم.

سیم بخیل از خاک وقتی برآید که وی در خاک رود.

ظالمی را حکایت کنند که هیزم درویشان خریدی به حیف و توانگران را دادی به طرح.

ما را آن ده که آن به.

ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را / در ده می ربّانی دل‌های کبابی را

برق یمانی بجست باد بهاری بخاست / طاقت مجنون برفت خیمه لیلی کجاست

نقشی که بر دل می‌زند بر دیده‌ گر پیدا شدی / هر دست و رو ناشسته‌ای چون شیخ ذوالنون آمدی

زان روی و خال دلستان برکش نقاب پرنیان / تا پیش رویت آسمان آن خال اختر برکند

هر که در حال توانایی نکویی نکند، در وقت ناتوانی سختی بیند.

نصیحت پادشاهان گفتن کسی را مسلم است که بیم سر ندارد یا امید زر.

دو چیز محال عقل است: خوردن بیش از رزق مقسوم و مردن پیش از وقت معلوم.

دو کس را حسرت از دل نرود و پای تغابن از گل برنیاید: تاجر کشتی شکسته و وارث با قلندران نشسته.

خورشید از رویش خجل گردون مشبک هم‌چو دل / از تابش او آب و گل افزون ز آتش در ضیا

تیرش عجب‌تر یا کمان چشمش تهی‌تر یا دهان / او بی‌وفاتر یا جهان او محتجب‌تر یا هما

کی برگشایی گوش را کو گوش مر مدهوش را / مخلص نباشد هوش را جز یفعل الله ما یشاء

عشقی که بر انسان بود شمشیر چوبین آن بود / آن عشق با رحمان شود چون آخر آید ابتلا