آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 9103

ذکر او مرهم دل مجروح است و مهر او بلانشینان را کشتی نوح است

مشک آن است که خود ببوید، نه آنکه عطار بگوید

فلان را کرم بی‌شمار است و هنر بی‌حساب

خدای درگذارندۀ گناهان است و سترندۀ عیب‌های عذرخواهان است.

لاجرم صحبت او را غنیمت شناسند و خدمتش منت دانند.

گروهی مردمان را دید هر کس به قراضه‌ای در معبر نشسته و رخت سفر بسته.

مقامات او در دیار عرب مذکور بود و کرامات مشهور.

تنی چند از روندگان متفق سیاحت بودند و شریک رنج و راحت.

یکی را لاله و ورد سزاوار است و دیگری را ناله و درد.

عاقل چون خلاف اندر میان آید بجهد و چون صلح بیند لنگر بنهد.

خردمندی را که در زمره اجلاف سخن بندد، شگفت‌ مدار که آواز بربط با غلبه دهل برنیاید.

اسب فصاحت در میدان وقاحت جهانید و بر من دوانید.

گفتم بگریم تا ابل چون خر فروماند به گل / وین نیز نتوانم که دل با کاروانم می‌رود

شب تا سحر می‌نغنوم و اندرز کس می‌نشنوم / وین ره نه قاصد می‌روم کز کف عنانم می‌رود

با چشم پرنیرنگ او حافظ مکن آهنگ او / کان طرّه شبرنگ او بسیار طرّاری کند

زان نور همه عالم هر شیوه‌ همی‌نالم / تا بشنود احوالم ای دوست مخسب امشب