آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 16439

ابوعلی بلعمی به دستور نوح بن منصور سامانی مأموریت یافت، کتاب تاریخی برای خاندان سامانی بنویسد.

در این عهد، آوردن اصطلاحات علمی و اشعار و امثال در آن رایج شد.

موضوع کتاب شاهنامۀ ابومنصوری تاریخ گذشته ایران است. امروز فقط چند صفحه‌ای از متن اصلی آن باقی مانده است.

اصل تفسیر طبری را محمدبن جریر طبری به زبان عربی نوشته است اما جمعی از دانشمندان آن زمان این کتاب را به فارسی برگرداندند.

دری زبان محاوره و مکاتبه مقامات دولتی ساسانیان بوده است.

منطقه رواج آن نخست در مشرق و شمال شرقی ایران بود.

این زبان با کنار گذاشتن برخی از صداهای زبان عربی، الفبای آن را پذیرفت.

هیچ وقت نتوانست زبان عمومی سراسر کشور ایران شود.

سخن برخی شاعران تا آغاز قرن ششم همچنان تحت تأثیر سبک دوره سامانی و غزنوی است.

در سده‌های پنجم و ششم زبان فارسی دری گسترش یافت و با کلمات و لغات نواحی شرقی و مرکزی ایران درهم آمیخت.

در قرن پنجم و ششم هجری، با گذشت زمان، آمیختگی زبان فارسی با واژگان عربی بیشتر می‌شد.

زبان فارسی در پی لشکرکشی‌های محمود غزنوی، به هندوستان راه یافت ودر اندک زمانی به عنوان زبانی مقدس در میان هندوان قلمداد گردید.

شهید بلخی _ فردوسی _ عنصری _ رودکی

ناصرخسرو _ فردوسی _ رودکی _ شهید بلخی

شهید بلخی _ رودکی _ فردوسی _ رودکی

ناصرخسرو _ رودکی _ فردوسی _ شهید بلخی

در آغاز این دوره که با اوج حاکمیت سامانیان هم‌زمان است، دانشمندان ایرانی، آثار خود را همچنان به فارسی می‌نوشتند.

شاعرانی چون عنصری، فرخی و منوچهری در اواخر عهد سامانی تربیت شده بودند.

امرای سامانی سعی کردند با تشویق شاعران و نویسندگان در ماوراءالنهر و خراسان بزرگ ترکیب تازه‌ای از هویت فرهنگی را رواج دهند.

غزنویان حتی پس از شکست دادن سامانیان برای ماندگاری حکومت نوپای خود ناگزیر شدند زبان فارسی را رواج دهند.