آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 4168

چون گشت زمین ز جور گردون (-U--U-UU-UU-U)

مكن کاری که بر پا سنگت آید (U---U--‌---‌-)

همانا که در فارس انشای من (U--U--U--U-)

که شنیدی که در این بزم کسی خوش بنشست (U-UU---U---U---)

--U---U---U---U-

-UU--UU--UU-

--UU--UU--UU--

-UU--UU--UU--UU-

به فصل خزان در نبینی درخت / که بی برگ مانَد ز سرمای سخت

که چشمم ز روی سعادت مبند / زبانم به وقت شهادت مبند

دعای ضعیفان امّیدوار/ ز بازوی مردی به آید به کار

چون ندارم من قبول و رشد غیب/ خلق را رد می‌کنم از خود به عیب

ندارم به روی تو چشم تعهّد (ندارم بِ رویِ تُ چَشمِ تَعَهُد)

سلامت از چه می‌جویی ملامت به درین دریا (سَلامَت اَز چِ می‌جویی مَلامت بِ دَرین دَریا)

به کوی عشق منه بی‌دلیل راه قدم (بِ کویِ عِشق مَنِه بی دَلیلِ راه قَدَم)

همچو پروانه سرافشان گر وصال شمع خواهی (هَمچو پَروانِ سَرَفشان گَر وِصالِ شَمع خاهی)