آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 91

چهار

یک

دو

سه

باری گران بر دوش تنهایی روان در کاروان «$-U---U---U---U--$»

همه بر بادة رشکی است که در جام من است «$-UU--UU--UU--UU$»

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین «$-U---U---U---U--$»

همان بهتر که در  دوزخ کُنندم با گنه‌کاران «$---U---U---U---U$»

دلدار، رازی

هشدار، نکته‌ای

آزار، سخنی

مهار، لقبی

ز گرز تو خورشید گریان شود / ز تیغ تو ناهید بریان شود

آب زنید راه را، هین که نگار می‌رسد / مژده دهید باغ را، بوی بهار می‌رسد

در رفتن جان از بدن، گویند هر نوعی سخن / من خود به چشم خویشتن، دیدم که جانم می‌رود

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد / گناه بخت پریشان و دست کوته ماست