آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 9393

نادره کبکی به جمال تمام/ شاهد آن روضه‌ی فیروزه‌فام

چو خواهی که نامت بود جاودان/ مکن نام نیک بزرگان نهان

خرد گر سخن برگزیند همی/ همان را گزیند که بیند همی

آنجا که بود آن دلستان با دوستان در بوستان/ شد گرگ و روبه را مکان، شد گور و کرکس را وطن

ساقیا برخیز و در ده جام را

سیلاب ز سر گذشت یارا

با جوانی سرخوش است این پیر بی‌تدبیر را

روزگار است این که گه عزّت دهد، گه خوار دارد

گلشن - یاد - اجمال‌ها - سرگشته - پریشان

پرچین - دانه - طومار باز - فرزند - گلزار

کشتی - خال - بازارگاه - تمثال - خوبی‌ها

میزان - پری - استفهام - نوشاب - مردم دار

مرا صورت نمی‌بندد که دل یاری دگر گیرد / مرا بیکار بگذارد سر کاری دگر گیرد

دل خود را دهم پندی اگرچه پند نپذیرد / که بگذارد هوای او هواداری دگر گیرد

ازو دوری نیارم جست ترسم زآن‌که ناگاهی/ خورَد زنهار با جانم وفاداری دگر گیرد

اگر زآن لعل شکربار بفروشد به جان مویی/ رضای او بجوید جان خریداری دگر گیرد