آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دوم: سازه‌ها و عوامل تاثیرگذار در شعر فارسی | آزمون شماره 16382

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم/ جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها/بی‌خویشتنم کردی بوی گل و ریحان‌ها

تا خار غم عشقت آویخته در دامن/کوته‌نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

آن را که چنین دردی از پای دراندازد/باید که فروشوید دست از همه درمان‌ها

باد صبا می‌وزد از سر زلف نگار / فعل صبا ظاهر است لیک صبا را که دید؟

به باغ‌های حقایق برات دوست رسید / ز تخته‌بند زمستان شکوفه یافت نجات

پیش آی دَمی جانم زین بیش مرنجانم / ای دلبر خندانم آهسته که سرمستم

گر چهره بنماید صنم پر شو از او چون آینه / ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

گل ز حد برد تنعّم نفسی رخ بنما / سرو می‌نازد و خوش نیست خدا را بخرام (تشخیص، واژه‌آرایی)

پای ما لنگ است و منزل بس دراز / دست ما کوتاه و خرما بر نخیل (تضاد، واج‌آرایی)

بادۀ گلرنگ تلخ تیز خوشخوار سبک / نقلش از لعل نگار و نقلش از یاقوت خام (استعاره، واج‌آرایی)

مرد را دردی اگر باشد، خوش است / درد بی‌دردی علاجش آتش است (واج‌آرایی، واژه‌آرایی)

وزن / لحن

آهنگ / لحن

عاطفه / وزن

آهنگ / عاطفه

زین درد، خون‌ گریست سپهر و ستاره هم / خون گشت، ‌قلب لعل و دلِ سنگ خاره هم

سحر از کوه خاور تیغ اسکندر چو شد پیدا / عیان شد رشحه خون از شکاف جوشن دارا

معشوقه به‌سامان شد تا باد چنین بادا / کفرش همه ایمان شد تا باد چنین بادا

به چشمان سیه‌کردی هزاران رخنه در دینم / بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم