آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دوم: سازه‌ها و عوامل تاثیرگذار در شعر فارسی | آزمون شماره 19174

حیات سعدی آن باشد که بر خاک درت میرد/ دری دیگر نمی‌دانم مکن محروم از این بابم

بفکن ز پی این اساس تزویر/ بگسل ز هم این نژاد و پیوند

بگریست چشم دشمن من بر حدیث من/ فضل از غریب هست و وفا در قریب نیست

بیا که نوبت صلح است و دوستیّ و عنایت/ به شرط آن که نگوییم از آن چه رفت حکایت

شاعر برای انتقال عاطفۀ خود به دیگران از زبان کمک می‌گیرد.

وزن در شعر جنبۀ تزیینی دارد و جزو طبیعت شعر است

تشخیص لحن مناسب هر متن خواندن را دلنشین‌تر و درک محتوا را آسان‌تر می‌کند.

شوق به زمزمه و آوازخواندن، آدمی را وا می‌دارد که شعر را بیشتر از نثر بخواند.

شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست/ صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

در اندرون من خسته دل ندانم کیست/ که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت/ به قصد جان من زار و ناتوان انداخت

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را/ که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را

هزار آفرین بر می سرخ باد/ که از روی ما رنگ زردی ببرد

به تابوتی از چوب تاکم کنید/ به راه خرابات خاکم کنید

خروشید کای مرد رزم‌آزمای/ هماوردت آمد، مشو بازجای

برو زاهدا خورده بر ما مگیر/ که کار خدایی نه کاری است خُرد

آمد شراب آتشین ای دیو غم کنجی نشین/ ای جان مرگ‌اندیش رو ای ساقی باقی درآ ( شادی)

دریغ و درد که در جست‌وجوی گنج حضور/ بسی شدم به گدایی برِ کرام و نشد (غم)

بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما/سور و عروسی را خدا ببرید بر بالای ما (شادی)

با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا/ خاصه که در گشاید و گوید خواجه اندرآ (غم)