آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 5611

 ابر آذاری چمن ها را پر از حورا کند / باغ پر گلبن کند، گلبن پر از دیبا کند: «ا»

الا یا خیمگی خیمه فروهل / که پیشاهنگ بیرون شد ز منزل: «- ِل»

ای نهاده بر میان فرق جان خویشتن / جسم ما زنده به جان و جان تو زنده به تن:«-َ ن»

آمد شب و از خواب مرا رنج و عذابست / ای دوست بیار آنچه مرا داروی خوابست: «- َست»

بلاآموز چشم خوش‌نگاهان / چراغ‌افروز داغ غم پناهان

کیمیا داری که تبدیلش کنی / گرچه جوی خون بود، نیلش کنی

پس به هر دوری ولی‌ای قائم است / تا قیامت آزمایش دائم است

به کام دل رسید آخر نقابت / در این خلوت ز حد بگذشت خوابت