آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 17363

بشر ماورای جلالش نیافت/ بصر منتهای جمالش نیافت

ما برون را ننگریم و قال را / ما درون را بنگریم و حال را

زبانش توان ستایش نداشت/ روانش گمان نیایش نداشت

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

بر ظاهرش عیب نمی‌بینم و در باطنش غیب نمی‌دانم.

کمتر از آن خورد که ارادت او بود و در نماز بیش از آن کرد که عادت او.

سر به جیب مراقبت فرو برده و در بحر مکاشفت مستغرق.

تخم خرمایی به تربیتش نخل باسق گشته.

زبانش توان ستایش نداشت / روانش گمان نیایش نداشت

ای زبان هم گنج بی‌پایان تویی / ای زبان هم رنج بی‌درمان تویی

جبریل مقیم آستانت / افلاک حریم بارگاهت

خرد زنده جاودانی شناس / خرد مایه شادمانی شناس

ما برون را ننگریم و قال را / ما درون را بنگریم و حال را

نسخ کن این آیت ایام را / مسخ کن این صورت اجرام را

ای آن‌که جهان را همه فخر از حسب توست / وی آن‌که شهان را همه فخر از نسب توست

ز گرز تو خورشید گریان شود / ز تیغ تو بهرام بریان شود

صد اشتر همه ماده و سرخْ موی / صد استر همه بارکش راه جوی

چه دَوَم که اسب صبرم نرسد به گرد وصلش / چه کنم که شاخ بختم ز قضا به بر نیاید

نبود جز به علم، مرد شریف / نشود جز به جهل مرد، وضیع

به بالای ایوان او راغ نیست / به پهنای میدان او باغ نیست