آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 17265

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند 

ز گرز تو خورشید بریان شود/ ز تیغ تو بهرام گریان شود 

صفای صفوت رویت بریخت آب بهار/ هوای جنت کویت ببیخت مشک تتار 

دلبر که جان فرسود از او، کام دلم نگشود از او/ نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

گر از سلطان طمع کردم خطا بود/ ور از دلبر وفا جُستم جفا کرد

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت

الف و ج

ب و ت

ب و پ

ث و چ

گفت ای موسی دهانم دوختی                وز پشیمانی تو جانم سوختی

از کف پیر میکده مجلسیان خرف شده        دور ز حد گذشت کو آن که شمار می‌کند

جبریل مقیم آستانت                            افلاک حریم بارگاهت

من در اندیشه آنم که روان بر تو فشانم       نه در اندیشه که خود را ز کمندت برهانم