آزمون آنلاین تاریخ 1 (ایران و جهان باستان)  - درس 15: زبان و آموزش | آزمون شماره 1062

در ایران باستان، نقل شفاهی داستان ها و تعالیم دینی و ادبی، بر کتابت و نوشتن ترجیح داده می شد.
 

از دوره اشکانیان هیچ نوشتۀ ادبی به زبان و خط پارتی بر جا نمانده است، اما شواهد بسیاری دلالت بر وجود ادبیات شفاهی پرباری در آن دوره دارد.
 

در زمان حکومت ساسانی نقل داستان های ملی و پهلوانی رواج فراوان یافت و شاعران و موسیقی دانان دوره گرد معروف به گوسان ها با شور و هیجان این داستان ها را برای مردم تعریف می کردند.
 

سنت نقالی و قصه گویی حتی پس از تدوین خدای نامه و شاهنامه، همچنان در ایران تا دوران معاصر ادامه یافته است.