آزمون آنلاین فارسی 1 - درس یازدهم: خاک آزادگان | آزمون شماره 5033

کجا می توانی ز قلبم ربایی /تو عشق میان من و میهن من؟

من ایرانی ام آرمانم شهادت / تجلّی هستی است جان کندن من

مپندار این شعله افسرده گردد / که بعد از من افروزد از مدفن من 

جز ار جام توحید ننوشم / زنی گر به تیغ ستم گردن من 

در ره عشق وطن از سر و جان خاسته‌ایم / تا در این ره چه کند همت مردانه‌ی ما

وطن‌خواه و ایران‌پرستنده‌ایم / که با عشق ایران‌زمین زنده‌ایم

همه‌ عالم تن است و ایران دل / نیست گوینده زین قیاس خجل

دزد وطن هست سیر و آن که همه عمر / بهر وطن بوده جان‌نثار گرسنه

هر کو نه چو باد بر تو لرزد / نه باد که خاک هم نیرزد

حاجتگه جملۀ جهان اوست / محراب زمین و آسمان اوست

خورشید که او جهان فروزست / از آه پرآتشم به سوز است

تا چرخ بدین بهانه برخاست / کان یک نظر از میانه برخاست

تو داری طاق ابرویی که جفتش نیست در عالم (مفعول)
 

 فسردگی مطلب از دلم که در ایجاد/ به تیغ شعله بریدند ناف داغ مرا (مضاف‌الیه) 
 

چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت (نهاد)
 

ماتمکده خاک سزاوار وطن نیست (مسند)