آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هشتم: سفر به بصره | آزمون شماره 13502

خوشه

یاقوت

حقه

انار

بُخلش جایی رسیده کاو نگذارد / شوخ به گرمابه‌بان و موی به حجَام

بر مصطفی بهرِ رخصت دوید / از او خواست دستوری اما ندید

فروتن بود هر که دارد خرد / سپهرش همی در خرد پرورد

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست / ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست

نیست روشن‌گهر از سختی دوران دل‌تنگ / خون یاقوت همان جوش زند در رگ سنگ

ناامید از روشنی ای دل، به تاریکی مباش / زان که شام هجر را صبح وصالی در پی است

شِکوه از سختی ایام ز کم ظرفی‌هاست / جوی شیر است مرا پیش هر رگ سنگ

هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست / دل‌ افسرده غیر از آب و گل نیست

جوان نیکدل گشت فرمانش کرد / چنان چون بفرمود سوگند خورد
 

نظری به سوی خویشان نظری بر او پریشان / نظری بدان تمنا نظری بدین تماشا
 

شوخ تن و جامه چه شویی همی / این دل آلوده به کارت گواست
 

گر به ترک عالم فانی بگویی مردوار / عالم باقی و ذوق جاودانی باشدت

     
 

همه ذرات در تسبيح ذاتت  /  نديده هيچکس کل صفاتت

 

رشته تسبيح تو دام رياست   / مهره آن دانه مرغ هواست
 

 نگه کن ذره ذره گشته پويان  /  بحمدش خطبه تسبيح گويان
 

هر چه مخلوق حضرت اويند  /  همه تسبيح حضرتش گويند