آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 3636

خون که گرفت گرفت گردنت را /خاری که خلید دامنت را 

آیینه ز روی راستگویی / بنماید عیب تا بشویی 

در نومیدی بسی امید است / پایان شب سیه سپید است

تنها نه منم ستم کشیده / کو دیده که صد چو من ندیدم

خزاین پر از بهر لشکر بود / نه از بهر آذین و زیور بود

ضرورت نباشد بر افتاده زور / برد مرغ دون دانه از پیش مور 

اگر زیر دستی بر آید ز پا / حذر کن ز نالیدنش بر خدای

گرفتیم عالم به مردی و زور /ولیکن نبردیم با خود به گور 

آغاز عربده و سفاحت نهاد

از او آن صفت می‌زاید و از من این صورت می‌آید.

بر سبیل تلطّف جوابش باز داد.

من از وی در غضب نشوم و او از من صاحب ادب می‌شود.

الف – د – ج – ب 

د – الف – ب - ج 

ب – ج – الف - د

ج – ب – د – الف

پیاده ندیدی که جنگ آورد  

پیاده مرا زان فرستاده توس

کشانی پیاده شود همچو من   

پیاده بیاموزمت کارزار