آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 7966

خزاین پر از بهر لشکر بود / نه از بهر آذین و زیور بود

ضرورت نباشد بر افتاده زور / برد مرغ دون دانه از پیش مور 

اگر زیر دستی بر آید ز پا / حذر کن ز نالیدنش بر خدای

گرفتیم عالم به مردی و زور /ولیکن نبردیم با خود به گور 

گلاب است گویی به جویش روان / همی شاد گردد به بویش روان

مدتی سجاده‌ی تقوا به دوش انداختی / چند روزی هم سبو بر دوش می باید کشید

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هر که او ز مادر زاد

بر دوخته ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده‌ی من بر رخ زیبای تو باز است

سعدی که داد وصف همه نیکوان بداد / عاجز بماند در تو زبان فصاحتش

امید لذت و عیش از مدار چرخ مدار / که در دیار کرم نیست ز آدمی دیّار

هر که را در خاک غربت پای در گل ماند ماند / گو دگر در خواب خوش بینی دیار خویش را

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست / عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد