آزمون آنلاین فارسی 1 - درس سوم: پاسداری از حقیقت | آزمون شماره 16662

هرگه که یادم آید از آن سید شهید               عیشم شود منغّص و عمرم شود هبا

در آرزوی آب، چون اویی بداد جان               لعنت بر این جهان به نفرین بی‌وفا

رمز قرآن از حسین آموختم               ز آتش او شعله‌ها اندوختم

تار ما از زخمه‌اش لرزان هنوز               تازه از تکبیر او ایمان هنوز

کرد این خیال وهم غلط کار، کآن غبار     /     تا دامن جلال جهتان آفرین رسید

هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال/ او در دل است و هیچ دلی نیست بی‌ملال

جهان پردرد می‌بینم دوا کو         /  دلِ خوبان عالم را وفا کو

سراسر جمله عالم پر شهید است    /   شهیدی چون حسین کربلا کو

چو شه در عدل خود ننمود سستی/ پدید آمد جهان را تندرستی

اگر زمانه بنازد ز عدل او نه شگفت/که عدل او ز حوادث زمانه را سپر است

رسم ستم نیست جهان یافتن /ملک به انصاف توان یافتن

ظلم را بندد به جای عدل کار/عدل را داند به سان ظلم عار

هر دم کمند زلفت صیدی دگر بگیرد/ پیکان غمزه در دل ز ابروی چون کمانت 
 

هر پارسا را آن صنم در پیش مسجد بگذرد/ چشمش بر ابرو افکند، باطل کند محراب را
 

من همان روز دل و صبر به یغما دادم/ که مقید شدم آن دلبر یغمایی را
 

 در این روش که تویی پیش هر که بازآیی/ گرش به تیغ زنی ، روی باز پس نکند 
 

شش - پنج              

شش - هفت        

پنج - شش      

چهار - هفت