آزمون آنلاین فارسی 1 - درس نهم: کلاس نقاشی | آزمون شماره 9253

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم / سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم نخور

ور نهد در ره ما خوار ملامت زاهد / از گلستانش به زندان مکافات بریم

با این همه هر آن که نه خواری کشید از او / هرجا که رفت هیچ کسش محترم نداشت

باز آ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند / ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی

گفتا برو چو خاک تحمل کن ای فقیه / یا هر چه خوانده ای همه در زیر خاک کن

چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب / مهرم به جان رسید و به عیوق بر شدم

چون رایت عشق آن جهان گیر/ شد چون مه لیلی آسمان گیر

دل من به دور رویت ز چمن فراغ دارد / که چو سرو پای بند است و چو لاله داغ دارد

دشمن او که به تن سر بودش بار گران / سبک از تیغ شرربار نماید بارش

ای آفتاب رفتی و ماهی گذاشتی / وی پادشه گذشتی و شاهی گذاشتی 

هر کس که قصد خدمت این پادشاه کرد / از افتاب و چرخ قبا و کلاه کرد

جان از طلبم به لب رسیده / آبم ز عطش نرفته در کام

یوسف وقتی و از مصر عزیزان ترسم/ نفرستند به کنعان حزین پیرهنی
 

خسرو عشق تو شیرینم و با تیشة غم/ کوه جان می‌کنم و کم نی‌ام از کوهکنی
 

من سر کوی تو یکجا وطنم گشت و تو خود/ چون دل من همه جایی و پریشان وطنی
 

چو ابرویت نچمیدی به کام گوشه‌نشینی/ برو که چون من و چشمت به گوشه‌ها بنشینی