آزمون آنلاین فارسی 1 - درس ششم: مهر و وفا | آزمون شماره 15641

چه روز بود که افتاد در این سر سودا / که دل به مهر و زبان در دعا گرو کردم

ز سر شوق دلم شد کباب دور از یار / مدام خون جگر می خورم ز خوان فراق

تو در خواب خوشی احوال بیداری ، چه می دانی / تو در آسایشی تیمار بیماری چه می دانی 

چون گل یابم بوی تو زو می بویم / چون مه ببینم روی تو زو می جویم

گفت مردم ز تشنگی دریاب / آتشم را بکش به لختی آب

کلاه سعادت یکی بر سرش / گلیم شقاوت یکی در برش

در لب تشنه ما بین و مدار آب دریغ / بر سر کشته خویش آی وز خاکش برگیر

بر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد / گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

گر جهان دریا شود چون عشق او همراه توست / زحمت کشتی مخواه و یاد کشتی‌بان مکن

در بیابان طلب گرچه ز هر سو خطری است / می‌رود حافظ بی‌دل به تولّای تو خوش

مرا وقتی ز نزدیکان ملامت سخت می‌آمد / نترسم دیگر از باران که افتادم به دریایی

به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد / گر اعتماد بر الطاف کارساز کنید

ای جان جان‌ها روی تو, آشوب دل‌ها موی تو /  واندر خم گیسوی تو, پنهان هزاران صبحدم

 چنگ در زنجیر زلفش چون زدم دیوانه‌وار / زیر هر مویش دلی دیوانه در زنجیر بود

تا ببینی دل شوریده‌ی خلقی در بند / بگشا تابی از آن موی که من دانم و تو

 نه در زلف پریشانت من تنها گرفتارم / که دل در بند او دارد به هر مویی پریشانی