آزمون آنلاین فارسی 1 - درس ششم: مهر و وفا | آزمون شماره 16696

بس که در مزرع جان دانه آز افکندیم / عاقبت رست به باغ دل ما خاری چند

جز میانش بر بدن یک موی نیست / وز غم او هست یک مویم بدن 

کجا از ورطه عشقت برم جان / چو می‌دانم که غرقابی است روشن 

راستان سرو شمارندت اگر در باغی / صادقان صبح شمارندت اگر بر بامی 

غبار راهگذار، معاش و زندگی، لغزش پای، سرزمین صبا

نگسلد پیمان، ملاحت و زیبایی، حضرت کریم، ارباب حاجت

بوی زلف، درِ حقه، اسرار حق، زینهار و امان

گوش نامحرم، پیغام سروش، رمز و راز، تعلیم ارّه

مرا گمنامی از وحدت به کثرت می‌کشد صائب / وگرنه گوشهٔ عزلت کمین‌گاهی است عنقا را

از موج هلاوت دل مرغان چمن سوخت / هر چند فشاندند به خامی ثمرم را

به تردستی نگردد راست چون دیوار مایل شد / امارت چند خواهی کرد این فرسوده قالب را

رحم به تیره‌روزی صائب دل‌شکسته کن / دور کن از اِزار خود طرّهٔ مشک‌فام را