آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هشتم: سفر به بصره | آزمون شماره 13502

گرد لعل تو همی گردد شکر /نی طمع دارد از آن لب ها شکر 

دل گرفتۀ من همچو ابر بارانی / گشایشی مگر از گریۀ شبانه گرفت

چون کوه نشستم من با تاب و تب پنهان / صد زلزله برخیزد آن گاه که برخیزم

مادر ای آفتاب هستی بخش / زیر پایت بهشت جاوید است

طریق عشق جانان چیست در دریای خون رفتن / مدان آسان که دشوار است ره بی‌رهنمون رفتن

اگر تو جرعه فشانی کمی بریز به خاک / مرا ز خاک شدن در طریق عشق چه باک؟

طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل / بیفتد آن که در این راه باشتاب رود

از آن زمان که دلم نشئه یافت از می عشق / به خویشتن همه دشوار دهر آسان گفت

یک

دو

سه

چهار

بُخلش جایی رسیده کاو نگذارد / شوخ به گرمابه‌بان و موی به حجَام

بر مصطفی بهرِ رخصت دوید / از او خواست دستوری اما ندید

فروتن بود هر که دارد خرد / سپهرش همی در خرد پرورد

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست / ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست

نیست روشن‌گهر از سختی دوران دل‌تنگ / خون یاقوت همان جوش زند در رگ سنگ

ناامید از روشنی ای دل، به تاریکی مباش / زان که شام هجر را صبح وصالی در پی است

شِکوه از سختی ایام ز کم ظرفی‌هاست / جوی شیر است مرا پیش هر رگ سنگ

هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست / دل‌ افسرده غیر از آب و گل نیست