آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 16122

ترک جان کن تا بیاید با تو جانان در میان / هر دو نتوانی گرفتن جان و جانان در کنار 

قند می بارید از آن لعل درافشان در سخن / مشک می افشاند از آن زلف پریشان در کنار 

وقت من از گریه و از ناله می کردند خوش / شمع گریان در میان و چنگ نالان در کنار 

ای بسا شب ها که من در هجر او می ریختم / اشک خونین در گریبان وز گریبان در کنار 

آن دو انقلاب آسمان برین ( انقلاب )

دفتر روزگار ایران ( ایران )

درِ باغ روشنایی ( در )

کج‌فهم‌ترین دانش‌آموز کلاس ( دانش‌آموز )

خداوندا تو ایمان و شهادت / عطا دادی به فضل خویش ما را

که چشمم ز روی سعادت مبند / زبانم به وقت شهادت مبند

تو کز شوق شهادت غافلی، سیر گلستان کن / که ما را شاخ گل، شمشیر خون‌آلود می‌باشد.

فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی / کمینه ذره‌ی خاک در تو بودی کاج

ساقی چمن و گل را بی روی تو رنگی نیست / شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

سعدیا راست‌روان گوی سعادت بردند / تو بی‌هنر کجا رسی از نفس‌پروری

حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود/قدمی نه به وداعش که روانخواهد شد

حضوری گر همی‌خواهی مشو غایب از او حافظ / متی ما تَلقَ من تَهوی دَع الدّنیا و أهْمِلها

الف – د – ج – ب 

د – الف – ب - ج 

ج – ب – د – الف 

ب – ج – الف - د