آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفتم: جمال و کمال | آزمون شماره 17136

مر او را چو دیدم سر از خواب مست / بدو گفتم ای سرو پیش تو پست

ای آفتاب آینه دار جمال تو / مشک سیاه مجمره گردان خال تو 

ای جهان دیده بودِ خویش از تو / هیچ بودی نبوده پیش از تو 

ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست / عرض خود می بری و زحمت ما می داری 

به راه بادیه مستسقی جمال حرم / بود لبالبش از آب دیدگان منزل

گر بود شوق حرم بعد منازل سهل است / هجر در راه حقیقت نکند منع وصال 

هدف ناوک چشم تو ز تیغش چه زیان / تشنه چشمه نوش تو ز نیشش چه خبر 

از عشق نرنجیم وگر مایه رنج است / با نیش بسازیم اگر نوش ندارد

از دورت می جویند و نزدیکتر از جانی ! ندانم که در جانی یا جان را جانی !

خاصه او آن کس است که از سبب دیدن رهاست

جان خود را طعمه سازیم ، بازی را که در فضای طلب تو پروازی کند

چند خوانی و رانی ؟

گلستان، سعدی

قابوس‌نامه، عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر

تفسیر المیزان، علامه طباطبایی

تفسیر سوره یوسف، احمدبن محمدبن زید طوسی

کردگارت کارساز و شهریارت شکرگوی/ آسمانت مهرجوی و روزگارت مدح‌خوان
 

ای که دانی فرض حق مادحان بر خویشتن/ نیستی راضی که مادح مدح گوید رایگان
 

شادمان باشی ز خواهنده چو آید پیش تو/ همچو خواهنده که از بخشنده باشد شادمان
 

 کردگار و شهریار و آسمان و روزگار/ از تو راضی هر چهار و بر تو دایم ماندگار