آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفتم: جمال و کمال | آزمون شماره 12975

ای اول زمانت آخر زمان قتنه / هیچ آفتی مبادا از آخر الزمانت 

ای مرکب سعادت پیوسته هم عنانت / مقبل کسی که یاشد مقبول آستانت

چون آسمان بگستر بر غرب و شرق سایه / ای شرق و غرب عالم در ظل آستانت

ای آفتاب عالم پیوسته از تو بادا /گیتی مدام پرنور وین چرخ در امانت 

هر نفسی که فرو می رود ، ممدّ حیات است و چون بر می آید مفرّح ذات

ملک بی دین باطل است و دین بی ملک ، ضایع

آن را که فرمان نبرند، سر رشته کار از دستش برون است.

توانگری به هنر است و بزرگی به خرد

تا خار غم عشقت آویخته در دامن/ کوته‌نظری باشد رفتن به گلستان‌ها (مضاف‌الیه ـ مسند)
 

 راز همه کرد افشا ننمود رخ زیبا/ هم پرده‌درش بنگر هم پرده‌نشینش بین (مضاف‌الیه ـ مفعول)
 

گل از شوق تو خندان در بهار است/ از آنش رنگهای بی‌شمار است (مسند - صفت)

 تهمتن برآشفت و با طوس گفت/ که رهام را جام باده است جفت (نهاد - مفعول)