آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 1842

دگرباره خیاط باد صبا / بر اندام گل دوخت رنگین قبا

آمدی با تاب گیسو تا که بیتابم کنی / زلف را یکسو زدی تا غرق مهتابم کنی 

سنبلش غارت ایمان نکند چون نکند / لب لعلش مدد جان نکند چون نکند 

کجا رواست که یک‌جا رود به دامن گلچین / گلی که بلبل مسکین کشید زحمت خارش

ماه از اثر مهر رخت یافت نشانی / زآن روی جهانی به جمالش نگران شد

ای دفتر حسن تو را فهرست خط و خالها / تفصیلها پنهان شده در پرده اجمالها 

بیا مرا ببر ای عشق با خودت به سفر / مرا ز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر

در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود / از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت 

ای آتش سودای تو خون کرده جگرها / بر باد شده در سر سودای تو سرها (اضافه استعاری، کنایه)

روز رخسار تو ماهی روشن است / خال هندویت سیاهی روشن است (تشخیص، تشبیه فشرده)

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه‌نشینان / همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست (تشبیه، کنایه)

منم ای نگار و چشمی که در انتظار رویت / همه شب نخفت مسکین و بخفت مرغ و ماهی (استعاره، مجاز)