آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 (ویژه انسانی) - درس ششم | آزمون شماره 2414

العالم بلا عملٍ كالشّجرِ بلا ثَمَرٍ!

أمرني ربّي بمداراة النّاس كما أمرني بأَداءِ الفرائِضِ!

خیر الأُمور أوْسَطُها!

الدَّهر يَومان؛ يَوْم لَكَ و يَوْمٌ عَلَیكَ!

لم أعلم أنّ اللّه علی کلّ شيء قدیرٌ: نمی دانستم که خدا بر هر چیزی تواناست!

لینتفعِ الإنسانُ دائماً في الحياة من أنعُم اللّه: انسان در زندگی همواره از نعمت های خدا بهره می برد!

لا یعلمُ زملائي أجوبة أسئلة الامتحان: هم کلاسی هایم پاسخ سؤالات امتحان را نمی دانند!

اِجتمعنا هُنا لنُشکّل فریقاً للمُباریات: اینجا جمع شده ایم تا تیمی را برای مسابقات تشکیل دهیم!

گل بوی بدان یافت، که با خار بساخت!                                                     

همى مه نور از آن گرفت کز شب نرمید!

بختش یار است، هر که با یار بساخت!                                                      

ما و دشمن دوستی، این رسم رسم تازه ای است! 

السّائق: من یَسوق السیّارةَ في الطّرق و الشّوارع!

المحرار: أداةٌ لمقیاس درجة حرارة جسم المرضی!

القطن: ما یُستَخدم عادةً لتَنظیفِ الجروح علی الجلد!

الصّیدليّ: مکانٌ نُراجِعه لشراء الأدویة!

لیُفتّش الشّرطيّ الحقائب جاء المسافرون إلیه!

إنّ الله جعل النّاس شعوباً و قبائل لیتعارفوا!

للوقایة من الأمراض لنستفد من الأعشاب الطّبیّة!

لیُدیر الحاکم شؤون النّاس طلبوا المساعدة منه!