آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 2 (ویژه انسانی) - درس دوم | آزمون شماره 2445

دَخَلت المُفرداتُ الفارِسیّة في اللُّغة العَربیَّة قَبلَ قُرون!

مَن سألَ في صِغَره، أجابَ في کِبَره!

اقتَرَبنا مِنَ الغابَة بَعد أن ابتعدنا عَن بَیتِنا بِمُدَّةِ ساعَتَینِ!

قَد یَکونُ طَعامٌ یَضُرُّنا ولکن یَنفعُ الآخَرین!

عندما جرّبتُ صدیقتی حلَّت بی النّدامة : هنگامی که دوستم را از آزمایش کردم پشیمانی بر من فرود آمد!

أصفُ کلَّ ملیح کما یحبُّ و یرضی : هر با نمکی را همان طور که خواست و خشنود شده وصف کردم!

کانت تشاءُ عداتی أن یَهجرَنی أحبّتی : دشمنانم خواسته بودند که دوستانم مرا رها کنند!

أُنشدت أبیاتٌ ممزوجةٌ بالعربیّة سمّوها بالملمّع : ابیاتی را در هم آمیخته به عربی سرودند که آن را ملمّع نامیدند!