آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8225

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست/عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی 

گر خود از اصل بنگریم او را/آب و گل مادر و پدر باشد 

به شاخی چه باید در آویختن/ که نتوان از آن میوه‌ای ریختن

پرورده عشق شد سرشتم/جز عشق مباد سرنوشتم

رود ذره‌ای گر ز خاکت به باد/ به خون من آن ذره آغشته باد
 

منزلت بادا مبارک باده‌ات در جام باد/ کامران باشی به عالم تا ز عالم نام باد
 

تو را ای پسر پند من یاد باد/ به جز گفت مادر تو را باد باد
 

ملک جهان ز دولت تو بر نظام باد/ باد است لفظ «باد» که خود بر نظام تست
 

یکی روبهی دید بی‌دست و پای / فروماند در لطف و صنع خدای (نهاد)

برو شیر درنده باش، ای دغل / مینداز خود را چو روباهِ شل (متمم)

خرد را گر نبخشد روشنایی / بماند تا ابد در تیره‌رایی (متمم)

اگر لطفش قرین حال گردد / همه ادبارها اقبال گردد (مسند)

گر بنگری آن چنان که رای است / این مرگ نه مرگ، نقل جای است

از خودآزادی، برحق بنده می‌سازد تو را / پیش‌تر از مرگ مردن زنده می‌سازد تو را

آزمودم مرگ من در زندگی است / چون رهم زین زندگی پایندگی است

زنده شدند دوباره کشتگان دی / تا منکر قیامت بی اعتبار شد