آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 8351

ره عشاق راهی بی‌کنار است / از این ره دور اگر جانت به کار است  

کسی کز جان بود زنده درین راه / ز جرم خود همیشه شرمسار است

سنت عشق سعدیا ترک نمی‌دهی بلی / کی ز دلم به در رود خوی سرشته در گلم

چو شد فانی دلت در راه معشوق / قرار عشق جانان بی‌قرار است

روزی ما را ز خوان سیر چشمی داده‌اند                                بی‌نیاز از ناز نعمت‌های الوانیم ما

حیات جاودان خواهی به صحرای قناعت ‌رو                              که دارد یاد هر موری در آن وادی سلیمان‌ها

قلب من گردیده از اکسیر خرسندی طلا                                      چهره زرین و قصر زرنگار من یکی است

گر غنچه را ببویم و گیرم گلی به دست                                           بی او قناعتی است که با خار می‌کنم

ای باد، بوی یار بدین مبتلا رسان / در چشم من ز خاک درش توتیا رسان

گر هیچ از آن طرف گذری افتدت ز من / خدمت بر و سلام بگوی و دعا رسان

گفتی که نالة تو به یار تو می‌رسد / آنجا که ناله می‌رسد، آنجا مرا رسان

از دیده غرق آب شدم، مردمی بکن / این آب را نهفته بدان آشنا رسان