آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 7946

بی ذلت و بی گناه محبوسم /بی علت و بی سبب گرفتارم

محبوسم وطالع است منحوسم/غمخوارم و اختر است خونخوارم

جز مدحت شاه و شکر دستورش/یک بیت ندید کس در اشعارم

برخاست به قصد جان من گردون/زنهار قبول کن به زنهارم

پسرک به ما که مانند خودش مسرور و سرمستیم، عرض تهنیت کرد. رفیقی خوش‌خلق و بذله‌گو که عندلیب انجمن اُنس ما محسوب می‌شد.

در شرایط طاقت‌فرسای اسارت باید کاری می‌کردیم. در آن روزهای غربت، نیازمند امید بودیم تا روحمان در زندان بعثی‌ها نپوسد.

شهر عرصه روز محشر را به خاطر می‌آورد. دیری نگذشت پرچم روس‌ها در خاک آقشته به خون بی‌گناهان به اهتزاز درآمد.

خاک سوگند برداد به عزّت و ذوالجلالی حق که مرا مبر که من طاقت قُرب ندارم، من نهایت بعد اختیار کردم.

یک کربلا شکوه به چشمت نهفته است                                                                ای روضه مجسّم گودال قتلگاه

گفت: «ازبهر غرامت جامه‌ات بیرون کنم»                                                           گفت: «پوسیده است جز نقشی ز پود و تار نیست»

این شکر چون کنیم که هر ذره خاک ما                                                              از داغ عشق، رنگ سویدا گرفته است

به حرف عشق دلِ داغدار من زنده است                                                              که آتش، آب حیات است جانِ سوخته را