آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 3349

رفتیم اگر ملول شدی از نشست ما/ خرمای خدمتی که برآید ز دست ما

برخواستیم و نقش تو در نفس ما چنانک/ هرجا که هست بی تو نباشد نشست ما

شکر خدای بود که آن بت وفا نکرد/ باشد که توبه ای بکند بت پرست ما

جرمی نکرده ام که عقوبت کند ولیک/مردم به شرع می نکشد ترک مست ما

غریبان را دل از بحر تو خونست / دل خویشان نمی‌دانم که چون است

رضا به حکم قضا گر دهیم و گر ندهیم / ازین کمند نشاید به شیرمردی رست

خدنگ درد فراق اندرون سينه خلق / چنان نشست که در جان نشست سوفارش

لیکن سموم قهر اجل را علاج نیست / بسیار ازین ورق که به باد خزان برفت

همی برخروشید و فریاد خواند / جهان را سراسر سوی داد خواند (مجاز ـ واج‌آرایی)
 

سوی لشکر آفریدون شدند / ز نیرنگ  ضحاک بیرون شدند (واج‌آرایی ـ تناسب)
 

مرا در نهانی یکی دشمن است / که بر بخردان این سخن روشن است (واج‌آرایی ـ حس‌آمیزی)
 

بدو گفت مهتر به روی دژم / که برگوی تا از که دیدی ستم؟ (تشبیه ـ جناس همسان)