آزمون آنلاین فارسی 2 - درس پانزدهم : کبوتر طوقدار | آزمون شماره 3123

دل ضعیفان مهمل نگیرد که موران به اتّفاق شیر را عاجز کنند.

چاره ندید که با او به مصالحت گرایند و به اجرت کشتی مسامحت نمایند.

لعیم بدگوهر همیشه ناصح باشد تا به منزلتی رسد، پس تمنّاي دیگر منازل بَرد.

هرچند اخلاق او بیشتر آزمود، ثقت او به وفور کفایت فهم وي زیادت گشت.

(نوند: اسب)، (سهم: تیر)، (خایب: سخن‌چین)

(جیب: یقه)، (نژند: زبون)، (راغ: صحرا)

(هیئت: ظاهر)، (گران: عظیم)، (فرط: بسیاری)

(متقارب: همگرا)، (مقرون: همراه)، (محضر: محل حضور)

حرم شادی کنان بر طاق ایوان/که مروارید بر تاجش ببارند

زمین می گفت عیشی خوش گذاریم/ازین پس، آسمان گفت ارگزارند.

من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال/کی ترک آبخورد کند طبع خوگرم

زهی حمیده خصالی که گاه فکر صواب/تو را رسد که کنی دعوی جهانبانی

ائتذار - دحا - صواب - ورطه

اعتذار - دها - صواب - ورته

اعتذار - دها - ثواب - ورطه

ائتذار - دحا - ثواب - ورته

 آخِر : سرانجام ؛ مئونت : یاری                                          

فراغ : دوری ؛ ثقت : اطمینان
 

گزاردن : قرار دادن ؛ ضبط : حفظ و نگهداری                        

صلاح : خیر و نیکی ؛ قضا : سرنوشت